Kiekjes van Klaas

Onze natuur-fotograaf, ds. Snijder, beschrijft de wonderen van Gods schepping. Hieronder zijn laatste bijdragen.

IJsvogelliefde

De Blauwe Flits. Zo wordt hij wel genoemd. Dat is niet zonder reden. Als je al het geluk hebt om een ijsvogeltje te spotten is dat moment inderdaad in een flits weer voorbij. En wat zijn ze snél. Soms hoor je ze voordat je ze ziet. Een fluitende roep en weg is-t-ie weer. Al jaren lukt het niet er eentje voor de lens te krijgen. En toen was het 6 maart 2024. De vogelkijkhut Diependal ging weer open. Die is ’s-winters dicht vanwege overwinterende vleermuizen in de toegangstunnel. Het was een mooie dag en ik toog erheen vanwege de kans op roodkeelfuten die hier hun broedbiotoop hebben. Die lieten zich niet zien. Misschien zijn de kraanvogels er al? Maar ook die schitterden door afwezigheid. Het was al na drieën en ik besloot maar Dieverwaarts te gaan. Net toen ik op zou staan, zag ik een blauwe flits ergens in m’n ooghoek. Wat? ’t Zal toch niet waar zijn. Het was wel waar. IJsvogel, eerst één, kort daarna nummer twee. Een paartje.

IJsvogels zittend

IJsvogels vliegend

Snel m’n plekje weer ingenomen en pal voor me streken ze neer op de tak die uit het water stak. Ik ging helemaal los. Knip-knip-knip-knip. Achter mekaar door, want je weet nooit hoelang ze blijven zitten. Nou, ik had best rustig aan kunnen doen. Het stel had de tak als locatie voor hun date uitgekozen. En zoals dat gaat als je verliefd bent hadden ze helemaal geen oog voor de omgeving. Volkomen gefocust op elkaar. Vrouwtje zat bovenin, mannetje iets lager. En maar lonken, en zich maar uitsloven. Staartpennen uit, staartpennen in, rondje vliegen om de dame heen. En zij deed nèt of ze niets in de gaten had. Even later vloog ze weg naar wat een holletje in de oeverwand bleek te zijn. Mannetje erachter aan. Ze vloog erin en er weer uit, hier had ze een broedplaats gevonden en of hij het ook een leuk stekkie vond. Ja schat, ziet er goed uit. Of het wat wordt met die twee weet ik niet. Maar je snapt, mijn dag kon niet meer stuk. Na al die jaren nu uitgebreid genieten van de ijsvogels. Mag je dan op weg naar huis wel zingen: “Dit is de dag die de HEER ons geeft”? Ik vind van wel. Te midden van de ellende in de wereld en het gesomber geeft de Schepper je de vreugde van prille ijsvogelliefde. Niet voor niets zegt Jezus in Zijn onderwijs: “Kijk naar de vogels”. Een wijze raad, daar word je echt blij van.

Groetjes van Klaas.

Diever, 8 april 2024

Ds. K. Snijder

Paars

Als de eerste krokussen verschijnen als herauten van het voorjaar word ik altijd weer blij. Na de grauwe winterperiode komt er kleur in het leven, of komt het leven tot kleur. Natuurlijk zijn er vaak eerst de sneeuwklokjes, maar die zijn wit. Dat zijn krokussen ook, maar na het wit komt het paars, en daarna het geel. Ik vraag me wel eens af hoe het komt dat de schepping zo mooi de kleuren van het liturgisch jaar volgt. Of is het andersom: dat het liturgisch jaar de kleuren van de schepping overneemt? Eerst het aarzelend wit van de Epifanietijd begin januari. Dan komt het paars van de Lijdenstijd. En tenslotte het geel. In het christendom wordt de betekenis van de kleur geel geassocieerd met vreugde en de viering van Pasen; geel als kleur van leven en licht, van vrolijkheid en vitaliteit.

krokussen

Maar nu is het nog de tijd van paars. Dat is de kleur van transformatie en intuïtie. Het is ook de kleur van rouw, koninklijkheid en religie. In de christelijke cultuur is paars de kleur van rouw, boete en vasten. Al die aspecten vinden we in de Lijdenstijd. Transformatie betekent verandering, omkering. Het is de beweging van bekering; wèg van de wereld en haar leegheid, toewending naar Christus en de volheid van een leven met Hem. Intuïtie is het gevoel daarbij, zeg maar het verlangen naar het nieuwe leven. Rouw over je zonden die als een muur tussen jou en Christus in staan. Paars wijst ook op de koninklijkheid van de Heere Jezus.

En zo stonden de paarse krokussen fier als trotse profeten in onze tuin. Wegwijzers naar waar het werkelijk om gaat. Maar de apostel Paulus zei het al: Wie denkt te staan, laat hij oppassen dat hij niet omvalt (1 Korinthiërs 10: 12). En dat gebeurde! De storm Louis trok over het land met bij ons windstoten tot ruim 100 kilometer per uur. Dan komt het er wel op aan. Of je stevig staat. Net als in het menselijke leven. Als de storm van tegenslag, gemis, verdriet en teleurstelling over je heen raast, zie dan maar eens overeind te blijven. De foto laat zien wat er dan kan gebeuren. De krokussen die zich het meest hadden verheven gingen neer. De iets bescheidener exemplaren werden uit het lood geslagen. En die ene meest nederige bleef staan. Dat is ook precies wat de paarse Lijdenstijd ons wil zeggen. En ik vind het zo bijzonder dat God in Zijn schepping ons deze les van het Evangelie leert. Gewoon in de tuin, en ieder jaar opnieuw.

Groetjes van Klaas.

Diever, 5 maart 2024

Ds. K. Snijder.

admin