Onze natuur-fotograaf, ds. Snijder, beschrijft de wonderen van Gods schepping. Hieronder zijn laatste bijdragen.
Dans om de Gouden Tor
Soms zie je het, en komt de associatie met een dreun binnen. Maar misschien is het in dit geval wel het makke van een theoloog. Er zullen er velen zijn die het niet eens zien of er hun schouders over ophalen. Het maakte op mij in ieder geval een nogal verpletterende indruk. Waar was ik? In onze tuin. Na te lang achter de computer te hebben gezeten was ik even naar buiten gelopen om de benen te strekken en de oogspieren te resetten. Traag slenterde ik naar de vlinderstruik die er vreselijk aan toe is omdat het nodige snoeiwerk door ziekte van onze hovenier niet was gedaan. Nou ja, hij was toch nog in bloei gekomen en trok vlinders aan. Dat moet hij trouwens ook, want daarom heet hij vlinderstruik. Maar nu zat er eerst iets anders. Het zag eruit als een gouden knopje, zoiets wat vrouwen wel eens in hun oorlelletje prikken. Het bleek een beest te zijn, iets van een torretje, maar zo glimmend als goud maar kan glimmen. Ik maakte een foto en stuurde die naar een insectensoortenherkenningsdatabase (scrabble !!). Het bleek om een Gouden Tor te gaan, een Cetonia aurato. Nooit van gehoord. Ik snel weer de tuin in, want ik wilde een betere foto. En toen gebeurde het. Op de plek waar hij (zij?) zat was een feestje aan de gang. De Dans om de Goude Tor. Een Dambordvlieg (er zijn 30 vrijwel identieke soorten Dambordvliegen, die deftig Sarcophago heten) bedelde om een kusje. Maar Vanessa (voluit: Vanessa atalanta) stal echt de show. Ze danste bevallig om de Gouden Tor heen en liet met haar gehavende vleugels zien dat ze best een ervaren minnares was. Helaas voor haar toonde de Gouden Tor geen enkele interesse. Die was verdiept in z’n eigen sores.
gouden_tor
En nu de associatie. De geschiedenis van het gouden kalf uit de Bijbel. In Exodus 32 lezen we erover, dat Gods volk in de woestijn uitbundig feest vierde om dit afgodsbeeld, terwijl Mozes op de berg Gods goede wet ontving. De reactie van de HEERE: ‘Het is een halsstarrig volk’ (vers 9). En wij? Om welke gouden afgod dansen wij? Kan van alles zijn. Je auto of je smartphone, je kleinkinderen of je gezondheid. En nog zoveel meer. Een afgod is alles wat je van God afhoudt. Ga voor uzelf eens na wat dat bij u is. Mooi hoe zo’n moment in de Schepping je brengt tot serieuze bezinning. De HEERE spreekt tot ons in natuur en Schriftuur.
Groetjes van Klaas.
Diever, 24 augustus 2023.
Ds. K. Snijder
Dood en verderf op Gods erf
Wij willen graag geloven dat Gods Schepping volmaakt is. En dat is ook zo. Wij willen ons graag laten verrassen door al wat leeft en bloeit en ons altijd weer boeit. Burlende edelherten in de Veluwse ochtendnevel, de koninginnenpage op de vlinderstruik, jonge futen op de rug van hun ouders, orchideeën langs het fietspad, talloze ‘blauwe naalden’ in het oevergewas. Daarover mag je je verwonderen en ervan genieten, terwijl je beseft: dit alles komt uit Gods hand. Maar op dat prachtige erf van de HEERE spelen zich soms ook heftige drama’s af. We weten wel van leeuwen die een jonge gazelle te grazen nemen. De otter die een spartelende vis doormidden bijt. De zeearend die een gans verdrinkt. Grote zichtbare drama’s. In de wereld van het kleine gaat het er soms al net zo wreed aan toe. Dat zie je niet altijd, soms valt opeens je oog erop en denk je: hé?! Ik had dit, toen ik weer eens een rondje om de visvijver bij Diever liep. Op zoek naar de rode vuurjuffer, en hoera: daar zat er één. Het verbaasde me al dat zij (het was een vrouwtje) niet meteen wegvloog. Tot ik zag waar ze mee bezig was. Een lekkere langzame lunch. Niet duidelijk wat er op het menu stond, iets vleugeligs. Even later was ik zo waar getuige van nog een drama. Een strekspin had een azuurwaterjuffer te pakken.
strekspin
Hij deed zich tegoed aan het lekkerste deel, het borststuk. Tussendoor kapselde hij de rest in om te bewaren voor later. Ook hij was te druk om mij op te merken, zodat ik de foto kon maken. Thuis zag ik dat één of ander klein groen monstertje snuffelde aan de staart van de juffer. Bizar. Dood en verderf op Gods erf. Toch zingen we met Jan Wit: ’t Is alles een gelijkenis van meer dan aards geheimenis. Maar ook wat daarna komt: Laat dan mijn hart U toebehoren / en laat mij door de wereld gaan / met open ogen, open oren /om al Uw tekens te verstaan (Gezang 479). Tja, wat moet je daar nu van zeggen? Eten en gegeten worden, wreedheden in ook die microwereld? Volmaakte ordening in Gods Schepping? Ik weet het niet. De vragen leg ik maar bij u neer. Kunt u er deze zomer mooi eens over nadenken tijdens een ontspanning wandeling over Gods erf. Eerlijk gezegd ben ik wel benieuwd naar uw antwoorden. Laat het me maar eens weten.
Groetjes van Klaas
Diever, 2 juli 2023
Ds. K. Snijder
Korinthenbaum
Fokje was op stap met de vrouwen van de vrouwenvereniging. Dagje weg met de bus. Het betekende dat ik de beschikking had over de auto en een heleboel vrije tijd. Eerder die week, toen we langs de Kale Duinen bij Appelscha reden, waren ze me al opgevallen. De krentenbomen volop in bloei. Dus toen de vrouw van huis was greep ik mijn kans. Er was niet veel zon voorspeld, maar zoals ik ooit tijdens een fotoseminar leerde: klere-weer is kleuren-weer. En ik bedacht dus dat met sombere luchten in plaats van stralend blauw het wit van de bloesem er meer uit zou springen. Dat was eerst niet zo. Maar kort na het middaguur brak af en toe de zon door het grauw heen en begon het grote genieten. Ik las ergens: Als de krentenboom bloeit is het echt lente. En niet voor niets was er dit jaar half april voor de 70e keer de krentenbloesemwandeltocht vanuit Dwingeloo; de streek in Drenthe die beroemd is om de krentenbloesems. Maar de Kale Duinen zijn ook mooi; wat wilder en ruiger want het lijkt wel of die bomen lukraak zijn geplant. Korinthenbaum heet hij in het Duits. Korinthenbaum betekent krentenboom, en dat heeft ermee te maken dat vroeger veel krenten uit Korinthe geïmporteerd werden.
Korinthenbaum
Opmerkelijk is dat de krentenboom behoort tot de Rosacea – de familie van de rozen. Misschien ligt hier wel een verband met het Korinthe uit de Bijbel. In de tijd dat de apostel Paulus er was en de christelijke gemeente ontstond, was zedeloosheid één van de kenmerken van deze havenstad. Er waren wel duizend tempelprostituees (hiërodulen) gewijd aan de vruchtbaarheidsgodin Afrodite. Ze woonden in huisjes met -jawel- rozentuintjes ervoor in plaats van rode lampjes. Lees de brieven van Paulus en zie hoe hij hiertegen in het geweer komt. De krentenbomen van de Kale Duinen hebben hier echter niks mee te maken. Ze floreren tot eer van de Schepper en verkondigen in al hun glorie het nieuwe leven, dat rond Pasen uitbundig wordt gevierd. Meters hoog en uitbundig wit veroorzaakten ze bij mij een gevoel van aanbidding om zoveel moois. En als de zon er even voluit op scheen leek het wel een sneeuwscene. Zonden worden wit als sneeuw, zegt Jesaja, zodra je buigt voor de HEERE God en in Zijn wegen gaat. En wie de Zoon, Jezus Christus, gelooft en belijdt zal stralen als, inderdaad, de krentenbloesem van Appelscha. ‘t Was een mooie dag daar in de Kale Duinen.
Groetjes van Klaas.
Diever, 1 mei 2023.
Ds. K. Snijder